hearingaids

Sood و ديگران در سال 1991 يافته هاي غير طبيعي بايد ABR (قبل از درمان) را براي اكثريت بيماران (30 = N) مبتلا به هيدروسفالي ناشي از تومورهاي مغزي شامل آبنورمالي هايي در 80 درصد افراد مبتلا به تومور مغزي، 70 درصد مبتلا به تومور سومين بطن مغزي و 100درصد بيماران سمعک پشت گوشی داراي تومور ساقه مغز گزارش كردند. آبنورمالي ABR شامل زمان هاي نهفتگي بين موجي تاخير يافته بود.

به دنبال فرايند ايجاد شنت در مايع مغزي ـ نخاعي، ABR در 70 درصد بيماران مبتلا به تومور ساقه مغز و 40 درصد افراد مبتلا به تومور بطني بهبود يافت. در چندين بيمار فقط موج I قبل از فرايند ايجاد شنت موجود بود، در حالي كه ABR طبيعي بعد از فرايند ايجاد شنت ظاهر شد. به هر حال، بدتر شدن ABR براي نسبت كوچك تري از گروه داراي تومور مغزي و ساقه مغز به دنبال فرايند ايجاد شنت يافت شد و ABR بعد از فرايند ايجاد شنت براي همه بيماران داراي تومورهاي مغزی تغيير نكرد.

فتق نخاع و مننژهاي آن از ميان نقص ستون مهره (Myelomeningocele) و بدشكلي Arnold-chiari:

زمينه:

Myelomeningocele يك نروپاتي پيچيده است كه احتمالاً علت هاي متعددي دارد. تقريباً يك نوزاد از هر 1000 نوزاد با اين بيماري متولد مي شوند. احتمالاً عوامل ژنتيكي وجود دارند كه خطر را افزايش مي دهند. نقش عوامل محيطي و رژيمي (مثلاً داروهاي مصرف شده توسط مادر) در تحت تاثير قرار دادن خطر ابتلا به اين بيماري نيز توجهی را دريافت كرده اند. اساس جنين شناسي بيماري به نظر مي رسد شامل هر دو انسداد ناكامل لوله عصبي و پارگي لوله عصبي قبلاً بسته شده است. در این بیماری بدشکلی آناتومیکی شامل کیسه ای بر پشت نوزاد است که مايع مغزي نخاعي را احاطه مي كند و فضاها و بافت عصبي را در محل اشتباهي قرار مي دهد. اين فضاها شامل طناب نخاعي، فضاي آراكنوئيد، ريشه هاي عصبي خلفي و شكمي ، ماده سخت شامه و فضايي واقع شده بر روي سخت شامه هستند.

مقالات فراواني وجود دارند كه جزئياتي در مورد مديريت جراحي Myelomeningocele فراهم مي كنند (مشابه با نقص پيوستن ناکامل لوله عصبی). پيامد احتمالي اين بيماري هيدروسفالي، عقب ماندگي ذهني (معمولاً ثانويه به عفونت سيستم عصبي مركزي)، ناتواني هاي يادگيري، مشكلات در كنترل مثانه و روده و مشكلات پرسه زدن (حركت به اطراف) هستند.

بدشكلي Arnold-chiari نوع II يك ويژگي معمول این بیماری است. اين بيماري در طي سه ماه اول بعد از تولد در حدود دو سوم بيماران گسترش مي يابد. اما ممكن است در دوران كودكي يا نوجواني نيز ظاهر شود. در بد شكلي Arnold-chiari نوع II ، جابه جايي بخش دمي ساقه مغز و مخچه از طريق سوراخ مگنوم و كشيدگي بطن چهارم به درون كانال گردنی وجود دارد